Welcome to CaféLibrary!

«អ៎ា!!! ជួយ...អ៊ុប» អាដាលៀ បើកមាត់ស្រែកមិនទាន់បាន​ប៉ុន្មាន​ផង បបូរមាត់ទន់ៗក៏ត្រូវផ្ទប់ជាប់ដោយបបូរមាត់ក្រាស់​ភ្លាមៗដោយ​មិន​បង្អង់យូរ ធ្វើអោយអ្នកដែលចង់ឈ្នះបើកភ្នែកធំៗបេះដូងលោតញាប់​ទន់​ខ្លួនល្អូក ធ្វើអ្វីលែងត្រូវនៅពេលដែលបបូរមាត់ដ៏បរិសុទ្ធ​ត្រូវ​ ស្តេនឡៃយ៍ ថើបថ្នមៗដោយមិនខ្លាចក្រែងភ្នែកអ្នកណាសូម្បីតែបន្តិច។ អាដាលៀ គាំងធ្មឹង ភ្នែកសម្លឹងភ្នែកជាមួយ ស្តេនឡៃយ៍ មួយសន្ទុះខណៈដែល​បបូរមាត់នៅផ្អឹបជាប់គ្នានៅឡើយ នាងអាចទទួលដឹង​ដល់ភាព​អ៊ុនៗ​នៃ​បបូរមាត់ស៊ិចស៊ីមួយនោះ ដែលជាការប៉ះពាល់បែបជិតស្និទ្ធបំផុតតាំងតែ​ពី​ធំ​ដឹងក្តីមក សូម្បីតែកន្លែងដែលគេប៉ះនាងក៏ឡើងកម្តៅក្តៅងំយ៉ាងចម្លែក ដែលស្រីក្រមុំមិនធ្លាប់ជួបពីមុខមក។

កម្មវិធីដ៏ធំអធិកអធមមួយនេះ ត្រូវប្រារព្ធឡើងដោយអញ្ញើញ​ភ្ញៀវ​ សុទ្ធតែអ្នកមានមុខមានមាត់នៅក្នុងសង្គម ដូច្នេះហើយ អាដាលៀ មិនអាចគេចពីការចូលមករករបស់កូនប្រុសបណ្តាអ្នកមានដូចគ្នា ព្យា​យាម​​តាមចែចូវនោះទេ ជាហេតុធ្វើអោយស្រីក្រមុំចុះពីលើឡានទាំង​មុខ​មិនស្រស់បស់តាំងពីធ្វើដំណើររហូតមកដល់គោលដៅ។ «ព្យាយាមធ្វើមុខអោយស្រស់បស់បន្តិចបានទេកូនស្រីសំណព្វ?» លោក ប័រវីន មើលទៅ អាដាលៀ ដែលធ្វើមុខក្រញូវដូចធុញទ្រាន់​ពេញទំហឹង ហើយក៏ណែនាំនាងដោយសម្លេងស្រទន់ៗ។

ប្រុសកំលោះជ្រួញចិញ្ចើមបន្តិចបែបមិនយល់ ហើយក៏គ្មានជម្រើស​បានត្រឹមតែដើរចុះទៅចាំនៅខាងក្រោមដូចដើម ស្របពេលដែលលោក​ ប័រវីន ចូលមកដល់ល្មម។ «យ៉ាងម៉េចហើយ ស្តេនឡៃយ៍ ?»លោក ប័រវីន ដើរញឹមៗ​មកទះ​ស្មា ស្តេនឡៃយ៍ តិចៗ ព្រមទាំងមើលទៅចុងចិញ្ចើមដែលមានបង់រុំរបស់គេ​ហើយក៏អាចទាយដឹងបានថា អាដាលៀ បានបង្ករឿងអ្វីខ្លះ។

«លោកប្រុងធ្វើស្អី ហ៊ឺៗ លោកលូកលាន់ខ្ញុំ» អាដាលៀ ស្រវាទាញ​ភួយមកបិទបាំងរាងកាយ ដែលមានត្រឹមតែខោក្នុងពណ៌ផ្កាឈូក និងអាវ​ទ្រនាប់ពណ៌សនៅលើដងខ្លួនបិទបាំងពីក្រសែភ្នែកមុតស្រួច ទាំង​ដែល ស្តេនឡៃយ៍ មិនទាំងចាប់អារម្មណ៍មើលសូម្បីតែបន្តិច។ «ខ្ញុំផ្តល់ឱកាសអោយនាងម្តងទៀត ចង់ស្លៀកខ្លួនឯង ឬខ្ញុំស្លៀកអោយ?» ស្តេនឡៃយ៍ លើករ៉ូបឡើងបង្ហាញនាងព្រមទាំង​សម្លឹងមុខ​តូច​ដោយក្រសែភ្នែកចាប់បង្ខំ បើនាងហ៊ានបដិសេធទៀតនោះ គេនឹងលេងធម៌ក្តៅមែនទែនហើយ អាសាច់ក្រណាត់តូចៗនៅលើខ្លួននាង​នឹង​ខ្ទាតចេញទៅនៅគន្លៀតឥដ្ឋជាមិនខានទេ។

អាដាលៀ សម្រេចចិត្តថាធ្វើបាតុកម្មអោយដល់ទីបញ្ចប់ ដោយបិទទ្វារចាក់សោរ ព្រមទាំងអូសកៅអីតុមកបិទបាំងជាប់មិនព្រមចេញទៅណា ទោះបីជាអ្នកបម្រើព្យាយាមគោះទ្វារស្រែកហៅយ៉ាងណាក៏ដោយ។ «អ្នកនាងៗ សុំអង្វរបើកទ្វារទៅចាស បើមិនដូច្នោះទេខ្ញុំនឹង​ប្រាប់​លោក ស្តេនឡៃយ៍ ជាមិនខានទេ»អ្នកបម្រើដែលគោះទ្វារជិតកន្លះ​ម៉ោង​នៅតែមិនព្រមទៅណា ចំណែកឯអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ក៏ដាក់កាស​ស្តាប់​បទ​ចម្រៀងលឺៗ ធ្វើជាមិនដឹងមិនលឺអ្វីទាំងអស់។ «អ្នកនាង ខ្ញុំនឹងទៅប្រាប់លោក ស្តេនឡៃយ៍ ហើយចាស៎ ព្រោះ​នេះជា​បញ្ជារបស់លោកប្រុសធំ អោយខ្ញុំសុំទោសផង»អ្នកបម្រើដដែល​និយាយ​ជាលើកចុងក្រោយ មុននឹងសម្លេងដែលស្រែកហៅក្តែងៗ​ក៏លែង​បន្លឺឡើងតទៅទៀត។

ភាគ២ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះកន្លងផុតមកបីថ្ងៃហើយ អាដាលៀ ធ្វើបាតុកម្មមិនព្រមចេញពី​បន្ទប់​សូម្បីតែមួយនាទី នាងសង្ងំនៅក្នុងបន្ទប់បួនជ្រុងមើលទូរទស្សន៍ឬក៏​លេង​លេបថបតែម្នាក់ឯង ព្រោះមិនចង់ចេញទៅណាដោយសារតែមិនចង់​ជួប​ ស្តេនឡៃយ៍ ដែលមានងារជាអង្គរក្សពេញសិទ្ធគ្រប់គ្រងលើជីវិតរបស់នាង​នោះឯង នាងគ្មានផ្លូវធ្វើឲ្យផែនការរបស់លោកប៉ាទទួលបាន​ជោគ​ជ័យ​ជាដាច់ខាត។

Hello! Everyone~ សួស្តីអ្នកទាំងអស់គ្នា ^^ ដូរ៉ាមកទៀតហើយៗ មកលើកនេះចង់ណែនាំរឿង webtoon ម្តង ជាពិសេសរឿងហ្នឹងដូរ៉ាស្រលាញ់ៗៗមែនទែន >០< រឿងនេះមានចំណងជើងថា My Pre-Wedding ដែលនិពន្ធដោយជនជាតិឥណ្ឌូនេស៊ីឈ្មោះ Annisa Nifihani~ បច្ចុប្បន្នរឿងនេះបានបញ្ចប់ Season 1 រួចមកហើយ និងបន្តមកដល់ Season 2។ ចំពោះ Season 1 គឺមានចំណងជើងថា My Pre-wedding 👇 ដូចរូបខាងក្រោម៖

« ប៉ាហៅឯងមកនេះមានរឿងសំខាន់ចង់ប្រាប់ » លោក ប័រវីន និយាយម៉ាត់ៗសង្កេតមើលទឹកមុខ អាដាលៀ ក៏អាចយល់ច្បាស់ហើយថានាងដឹងពីគោលបំណងរបស់គាត់ ប៉ុន្តែលោកនៅតែចង់សាកចិត្តកូនស្រីពៅសំណព្វចិត្តម្នាក់នេះ ចង់ដឹងថានាងនឹងមានប្រតិកម្មបែបណា។ « ខ្ញុំដឹងហើយថាប៉ាចង់និយាយពីអ្វីនោះ ខ្ញុំមិនទទួលយកអង្គរក្សរបស់ប៉ាទេ បញ្ជូនគេទៅវិញទៅ! » អាដាលៀ ធ្វើមុខងរង៉ក់លើកដៃឧប​ទ្រូង​បដិសេធទាំងមិនមើលមុខលោកប៉ារបស់នាងសូម្បីតែមួយវិនាទី។

Hi! There~ I'm Thedora ^^ ជំរាបសួរចាស! ខ្ញុំ Thedora ^^ មកនេះគឺចង់Review ទៅលើហ្គេមមួយដែលខ្ញុំធ្លាប់លេងកន្លងមក។ ខ្ញុំដឹងថាប្រិយមិត្តមួយចំនួនធ្លាប់បានស្គាល់ហ្គេមបែប Otomeរួចមកហើយ ដែលហ្គេមប្រភេទនេះតម្រូវឲ្យយើងដើរតួរជាតួឯកស្រីជាមួយនឹងតួប្រុសសង្ហាៗ ហើយសាច់រឿងវិញក៏កាន់តែរំភើបញាប់ញ័រ >__< មោះៗ ចាប់ផ្តើមទាំងអស់គ្នា! ហ្គេមទីមួយដែលខ្ញុំចង់ណែនាំនោះគឹ Ikemen Sengoku: Romances across time ដែលផលិតដោយក្រមហ៊ុន cybird.

ក្តក់! ស្តេនឡៃយ៍ ក្តក់ដៃមួយដងដូចជាកំពុងតែចង់ហៅអ្វីម្យ៉ាង មួយសន្ទុះក្រោយមក សត្វមេអំបៅពណ៌ទឹកសមុទ្រមួយក្បាលហើរចូលតាមបង្អួច មុននឹងក្រឡាខ្លួនមកជាមនុស្សស្រីសក់ខ្លីក្នុងឈុតខ្មៅដូចជាចារនារីម្នាក់នៅចំពោះមុខប្រុសកំលោះ។ « ចូលី ! នាងឃើញមនុស្សស្រីអម្បាញ់មិញហើយមែនទេ ? » « ចាស៎ឃើញ! » ចូលី ងក់ក្បាលតិចៗ។ « អញ្ចឹងល្អ! មនុស្សស្រីម្នាក់នោះហើយដែលខ្ញុំត្រូវអោយនាងការពារជាប់រហូត ដាច់ខាតមិនត្រូវធ្វេសប្រហែស យល់ទេ ?» ស្តេនឡៃយ៍ ដាក់បញ្ជាជាកំហិតដល់ ចូលី ព្រោះបទពិសោធន៍ឈឺចាប់លើកដំបូងរបស់គេ ធ្វើអោយប្រុសកំលោះស្តាយក្រោយ ក្លាយទៅជាវិប្បដិសារីដែលតាមបន្លាចគេអស់មួយជីវិត អញ្ចឹងហើយទើបប្រុសកំលោះមិនចង់អោយវាកើតឡើងមកម្តងទៀតឡើយ។

ផ្តើមរឿង អាណាចក្របិសាច ឡៃយ៍ហ្វើរៀ( Lightferia) គឺជាភពបិសាចអសុរកាយដែលបានកកើតឡើងតាំងតែពីមួយម៉ឺនឆ្នាំមុន និងជាភពមួយ​ដែលគ្មានរូបរាង ស្ថិតក្នុងលំហអាកាសនាព្រៃជ្រៅមួយឈ្មោះ អាន់កាសស្តៀ (Angastia) ដែលមានរណ្តៅឆ្លងភពដ៏ធំមួយនៅក្រោយទឹកជ្រោះ អាន់កាសា នឹងជាទឹកជ្រោះមរណៈដែលមិនមានមនុស្ស​ណាហ៊ានចូលទៅ​លេងនៅទីនោះឡើយ។ ឡៃយ៍ហ្វើរៀ គឺជាភពដែលប្រមូលម្តុំទៅដោយបិសាចកញ្ជ្រោង​.ស​ដែលមានឈ្មោះថា ឡៃយ៍នីងហ្វក៍ ( Lighting Fox) ឬក៏ ឡៃយ៍ស្តារៀ( Lightstaria) ។ បិសាចប្រភេទនេះគឺជាកញ្ជ្រោងដែលមានស្លាបនឹងមានស្នាមក្រហមជា​រូប​រន្ទះឈ្នូតពីក្បាលដល់ចុងចិញ្ចើម វាមានស្លាបពណ៌សធំ​ដែល​អាច​ធ្វើ​ដំណើរនៅលើដីនិងលើអាកាសបានយ៉ាងស្រួល។ ឡៃយ៍ស្តារៀ មានកែវភ្នែកពណ៌បៃតងភ្លឺផ្លេកដូចជាគ្រឹស្តាល់ស្អាតគួរ​អោយទាក់ទាញ ប៉ុន្តែបិសាចប្រភេទនេះមិនបានស្លូតដូចជារូបរាងដ៏​សង្ហា​របស់វាឡើយ ជាពិសេសក្រញាំក្រចកដ៏មុតស្រួច និងកែវភ្នែក​ដែល​អាច​បង្កើតជារន្ទះ​ទៅវាយប្រហារ​ដៃគូរប្រកួតប្រជែងបានយ៉ាងស្រួល។

យើងទាំងអស់គ្នាដឹងហើយថាឆ្លាមជាប្រទេសត្រីសុីសាច់ស្រស់ជាអាហារ ហើយត្រូវបានគេចាត់ទុកជាសត្វមួយដែលគ្រោះថ្នាក់នៅក្នុងទឹក។ ដោយឡែកថ្មីៗនេះករណី ​​ YouTube Brave Wilderness បានបង្ហោះវីដេអូ ​​​ ដែលមិនគួរអោយជឿមួយ ដែលបង្ហាញថាក្រុមការងារដែលដឹកនាំដោយ លោក ​​ Mark Vins បានចុះជ្រមុចទឹកនៅក្នុងតំបន់ ​ Tiger Beach ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាតំបន់ដែលមានត្រីឆ្លាមជាច្រើនប្រភេទរស់នៅ។ ក្នុងនោះដែល ​ លោក Mark Vins ក៏បានបញ្ជាក់មុនដែលថា ​ លោកនឹងក្រុមការងារត្រូវបានសិក្សានូវវគ្គខ្លីស្ដីពីការជ្រមុចទឹកពីអ្នកជំនាញជាមុនផងដែរ។ ក្នុង ​ វិដេអូផ្ទាល់ ​​ យើងឃើញថាក្រុមការងាររបស់ Brave Wilderness ត្រូវបានត្រីឆ្លាមជាច្រើនប្រភេទហែលក្បែៗ ក្នុងនោះត្រីឆ្លាម ​ ខ្លា ​ (Tiger Shark) មានចំនួនច្រើនជាងគេ។   ចុចមើលសកម្មភាពក្នុងការជ្រមុចទឹកជាមួយត្រីឆ្លាមរបស់ពួកគេ៖ YouTube   ដោយ៖ PurplePie Source: YouTube

You can download this novel here. Please click the link below! ➡️ https://www.dropbox.com/s/jj2xv8f13s7wnfw/francia%20%281%29.pdf?dl=0 ⬅️

Download the full story of "You're Mine, Only Mine" in the link below. →You're Mine, Only Mine (PDF file)← Note: If you're using iPhone, Please open the link with Safari. Wait for 5 seconds before click the skip ads. Enjoy!

~ Your POV ~ After Luhan introduced himself as my husband, my mom told us to come inside. I would stay in my room which my mom kept clean even though no one stayed in that room for so long, but the problem in my bedroom was that the bed was too small for two people. “ You can stay in the hotel. My bed can't fit us. ” I told Luhan, who was standing behind me. “ No, I don't want to. ” That's it. He is a problem as well.

~ Your POV ~  “Somebody help me!!!” A painful cry was heard from someone. “H-help me!! Ahhh!!” Came another one. “M-Mrs.Lu uh...Er.. ”  “Stop please!! stop!!!”  “.....” “I'm sorry!! I'm sorry!! Please stop!!!” “Finally.” I said with a smirk as I released her head. Oh, I just gave that bitch some lessons(a few slaps, kicks, pulled hair..).  “Get out of my sight! Eh..” I yelled but then an idea popped in my head. “I'm going! I'm going!” She nodded and looked at me with fearful eyes. Hmm.. Maybe I was  too harsh.  “Wait. I need you to do me a favor.” I sat on the bed and was looking at her. “W-what?”  “Hmm..” I glanced at Ma'am Park “Ma'am Park can you bring me some orange juice?”  “B-but...”  “Please?” 

  Warning : Smut ~Your POV~ The car was filled with silence. No one said anything or dared to say anything. Luhan sat beside me, still holding my hands loosely. I tried to take my hand back a few times but he took it back each time and held it even tighter. I finally gave up and started thinking about how Luhan found me this quickly. I noticed one more thing: his face still looked mad but looks like it's trying to stay calm at the same time. I knew it was because of me. When I recall what happened to Chen, I felt so guilty. ' I'm such a bad person.' “Why?” I asked him. “Why what?” He asked back. “Why did you do that to Chen?! He didn't know anything!” I said angrily.

~Your POV~ I have been staying in this mansion for about 2 weeks already and I have nothing to do besides sleeping, eating and being near Luhan almost 24/7. He always brings me to his work place, a big jewelry company. As I remembered, the manager at the whorehouse told me that Luhan is a mafia boss but his business is not like what I had imagined. I thought he would sell something like, you know, drugs, but it’s just a jewelry company. Or maybe it's just a legal front. If you ask me if I want to run, I would say yes. I still want to run even though he is good to me. I want to see my family again and one thing I know for certain is that Luhan will throw me out one day, when I finally bore him.   “Come here, Jimin.” Luhan called me. I walked to him. “Yes?”

~Your POV~ There were so many different kinds of dishes on the table that it looked like it was for 10 people when only he and I are eating. 'Rich bastard.'  I couldn't bring myself to eat. My brain could only think about how to escape. So I just sat here playing with my food.  “I'm full.” I finally said, and I got up.  “But you only ate a little.” Mr. Lu said. “Mr. Lu, I'm full and I don't like the food." I replied, almost sounding like I was bored.  “Call me Luhan oppa or Luhan not Mr. Lu, got it?” ' Luhan... This name sounds too nice for a person like him.' “Yes, I got it. Can I go now?” I asked him, slightly impatient.  “I'll go with you.” He said as he got up, “Chen?” He called out the man. “Yes, boss? ”   “Tell the chef that he's fired.” Luhan said to Chen as he walk towards me.  “Can I ask why boss?” ' Yes, I want to know the reason too.'

~ Your POV ~ I opened my eyes slowly. Realizing I had to go, I tried to sit up but I felt sore everywhere, even if he was gentle last night. I felt someone’s arms hugging me. 'He's still sleeping?' I thought he had already left, because supposedly he always gets up before those girls. I took his hands off me and walked to the bathroom. After I took a bath and put on my clothes, I walk towards the table and took the money. I hurriedly walk towards the door but I froze when I heard someone's voice. It was Mr. Lu. “Where do you think you're going?” He asked as he sat up on the bed, looking at me with his cold eyes. “I-I'm sorry for waking you up. I-I'm leaving now.” I said with a 90 degree bow. “No, you're not. You're not going anywhere.” His voice remained cold.

Warning: Smut(failed)  ~ Your POV ~ I open my eyes slowly with the worst headache I have ever felt. I looked around and realized that I wasn't in my own room, nor even in my own house. 'Where am I?' I scan the room but it was empty except for the small bed that I slept on. My heart was beating fast in fear. Suddenly I hear a woman speaking in Korean. “She's from Japan and untouched.” 'Wait, Korean? I'm in Korea right now!?' “Are you sure she's untouched? And who are you planning to sell her to?” This time it was a man’s voice. 'Sell.. Sell? Selling who to whom? Don't tell me.. They want to sell me to someone?!!' “I'm 100% sure and I want to sell her to Mr. Lu.” The woman replied.

Warning : -Cough-Lame/Fail -Cough-Smut..(The author Rollin' around almost reach S.Korea when she wrote this.) Idek if you guys can call it smut. ~ Your POV ~ When we arrived the bedroom Luhan opened the door and throw me on the bed. I got up and yell at him. “Yah! If you want to talk, then talk! No need to t-throw me on the bed like this!” I hissed. “Because I wanted to.” Luhan answered with a playful smirk and then he crawling towards me. “Now, explain.” “Explain what?” I snapped and move back a little to keep a safe distance. “Between you and that kid.” Luhan said with a firm tone. “ Hmm.. ” I fake a smile and crossed my arms then answer his question. “He's my husband.” “Jimin,” Luhan took a deep breath. seemed like he tried to calm himself down.

~ Your POV ~ 5 years Later..... It's been five years since I ran away from Luhan. five years that I lived without him. Mrs.Oh and Sehun helped me by moving to Busan because If we continue to live in Seoul, Luhan will found me easily. But I think he probably happy without me and the only one thing that I want to thanks him is.. “ Umma!! ” a cute a little girl ran towards me with the most beautiful smile on her face. Yes, I want to thank him for the best gift that he gave me, the best gift of my life. Lumie, my daughter and my life. I told Luhan before I'll name her Lu Cie but I changed my mind because Mrs.Oh and Sehun prefer Lu Mie. Well, I'm kind enough to gave her his last “ Yes, sweetie? ” I bend on my knees to face her.

~ Your POV ~ My relationship with Minah is better day by day. She just a cute a little girl who needs more attention and I just like her more and more. But the big problem is Luhan begin childish. “ Why are you pouting Luhan? ” I asked the big boy who pouting cutely. “ You spent more time with Minah and you ignored me! ” Luhan whined. “ I didn't ignore you. Minah needs more take care, you know, Loves. ” I said. “ But you spent your time with her almost everyday!! ” “ Because you busy with your work and I don't want to bother you. ” “ Let's go for a walk. ” Luhan suggested.

Please click on the link to view the story ↓ → Prologue: The beginning ← ↑