សម្រែកបេះដូងអសុរកាយ ភាគ២ (៥)


កម្មវិធីដ៏ធំអធិកអធមមួយនេះ ត្រូវប្រារព្ធឡើងដោយអញ្ញើញ​ភ្ញៀវ​ សុទ្ធតែអ្នកមានមុខមានមាត់នៅក្នុងសង្គម ដូច្នេះហើយ អាដាលៀ មិនអាចគេចពីការចូលមករករបស់កូនប្រុសបណ្តាអ្នកមានដូចគ្នា ព្យា​យាម​​តាមចែចូវនោះទេ ជាហេតុធ្វើអោយស្រីក្រមុំចុះពីលើឡានទាំង​មុខ​មិនស្រស់បស់តាំងពីធ្វើដំណើររហូតមកដល់គោលដៅ។
«ព្យាយាមធ្វើមុខអោយស្រស់បស់បន្តិចបានទេកូនស្រីសំណព្វ?» លោក ប័រវីន មើលទៅ អាដាលៀ ដែលធ្វើមុខក្រញូវដូចធុញទ្រាន់​ពេញទំហឹង ហើយក៏ណែនាំនាងដោយសម្លេងស្រទន់ៗ។

«លោកប៉ាមិនចាំបាច់ខ្វល់ពីខ្ញុំទេ» អាដាលៀ ងាកមុខគេចហើយក៏ដើរឆ្កុយៗចូលទៅក្នុងពិធីតែម្នាក់ឯងមិនរងចាំអ្នកណាទាំងអស់ សំខាន់​នាងត្រូវរត់គេចពីការព្យាយាមណែនាំរបស់លោក ប័រវីន ទៅបុរសម្នាក់​ដែលនាងស្អប់តាំងតែពីជួបមុខដំបូង ហើយក៏មិនចង់ជួបម្តងទៀតដែរ។
«យ៉ាប់ដល់ហើយកូននេះ»លោក ប័រវីន គ្រវីក្បាលហួសចិត្តនិង​កូន​ស្រីដែលរឹងទទឹងអស់កែរបស់ខ្លួន ហើយក៏ងាកទៅរក ស្តេនឡៃយ៍ ដើម្បី​រកជំនួយ។
«ជួយតាមឃ្លាំមើលនាងអោយបានល្អផង ស្តេនឡៃយ៍ »
«...» ស្តេនឡៃយ៍ មិននិយាយអ្វី​បានត្រឹមតែងក់​ក្បាល​តិចៗ​ប៉ុ​ន្តែ​ប្រកបដោយភាពមឺងម៉ាត ទើបលោក ប័រវីន បានស្ងប់ចិត្តបន្តិចមុននឹង​ដើរចូលទៅតាមពីក្រោយនាងប្រកិតៗ។
លោក ប័រវីន គិតថាបណ្តោយនាងសិនល្អជាង​ ដើម្បីកុំអោយ​ស្រី​ក្រមុំង៉ក់ងរ វៗរត់ចេញពីពិធីទាំងមិនទាន់ចាប់ផ្តើមចៀសវាងអោយខូចការ ចាំពេលណានាងភ្លេចខ្លួន ចាំនាំស្រីក្រមុំទៅអោយជួបជាមួយ លីហែល ដែលជាកូនប្រុសរបស់លោក រីឆាត នោះឯង។
ស្តេនឡៃយ៍ និង អាដាលៀ ដើរបែកផ្លូវម្នាក់ពីលោក ប័រវីន ព្រោះគេ​ត្រូវតាមឃ្លាំមើល អាដាលៀ ជាប់ជានិច្ចមិនអាចអោយបាត់ពីភ្នែកបានឡើយ ជាពិសេសគេធំក្លឹនបិសាចនៅក្បែរៗនេះផងដែរ ទើបប្រុសកំលោះ​កាន់តែមានការប្រុងប្រយ័ត្នទ្វេរដង។
«លោកមកតាមខ្ញុំធ្វើអី?» អាដាលៀ ដៀងភ្នែកមើល ស្តេនឡៃយ៍ ដែលដើរក្រោយនាងប្រកៀកៗ ហើយក៏ព្យាយាមដើរអោយលឿនជាងនេះ ប៉ុន្តែប្រុសកំលោះតាមទាន់យ៉ាងងាយស្រួល ព្រោះជើងនាងខ្លី ជើង​គេ​វែង​ជាងនាងឆ្ងាយបែបនេះ អោយនាងធ្វើម៉េចប្រណាំងគេឈ្នះ? ទើប​ស្រី​ក្រមុំ​បានត្រឹមតែមួរម៉ៅតន្ត្រំជើង ងាកមកសម្លក់ ស្តេនឡៃយ៍ ថ្មែ។
«លោកម៉េចមិនទៅតាមលោកប៉ា?» អាដាលៀ រុញទ្រូង ស្តេន    ឡៃយ៍ បែបរករឿង ទាំងដែលដឹងក្នុងចិត្តហើយថា ស្តេនឡៃយ៍ គឺជា​អង្គរក្សរបស់នាង ហើយតម្រូវអោយដើរការពារនាងគ្រប់វិនាទីជាកំហិត​។
«ខ្ញុំមានតួនាទីដើរតាមនាង» ស្តេនឡៃយ៍ ឆ្លើយខ្លីៗងាយៗចាប់​ដៃ​តូច​ចេញដោយគ្មានការខ្លាចរអា ឬគោរពនាងដែលមានឋានៈខ្ពស់​ជាង​នោះទេ។
«ហ្ហេ? លោកជួយហៅខ្ញុំអោយមានសុជីវធម៌តាម​បែប​អ្នក​បម្រើ​និង​ចៅហ្វាយផង ទីនេះជាទីសាធារណៈមិនមែនផ្ទះទេ» អាដាលៀ ទាញ​ដៃ​ចេញពីការចាប់របស់ ស្តេនឡៃយ៍ ហើយព្យាយាម​ក្តិចគេថែម។
«ខ្ញុំគិតថាដូចជាមិនចាំបាច់» ស្តេនឡៃយ៍ ញញឹមតិចៗបង្កប់​ដោយ​កលល្បិច ព្រោះគេទទួលពាក្យរបស់លោក ប័រវីន ហើយថាគេ​មាន​សិទ្ធគ្រប់យ៉ាងទៅលើនាង អញ្ចឹងគឺជា អាដាលៀ ទេដែលគ្មានសិទ្ធ​ប្រកៀកបញ្ជារបស់គេនោះ។
«នេះលោកអីក៏ឈ្លើយយ៉ាងនេះ?» អាដាលៀ ក្នាញ់សែនក្នាញ់ ប៉ុន្តែ​មិនដឹងថាអាចធ្វើអ្វីគេបាន អញ្ចឹងគឺមានតែប្រែស្បែកជើងកែង​មុតស្រួច ជាប់លើស្បែកជើងគេមួយទំហឹង ធ្វើអោយកំលោះអង្គរក្សជ្រួញចិញ្ចើមបន្តិច​ ទោះបីជាមិនឈឺតែក៏ធ្វើពុតជាឈឺខ្លះដែរ ដើម្បីអោយវាមើលទៅ​ការ​សំដែង​ជាមនុស្សរបស់គេវារស់រវើកដូចពិតៗ។
«មនុស្សរុក្ខជាតិ មនុស្សថ្ម! ស្តីជេរទាត់ធាក់ក៏មិនឈឺ នេះ​លោក​មិន​ដឹងនិយាយយ៉ាងម៉េចទើបស្តាប់គ្នាកើតទេ» អាដាលៀ មួរម៉ៅគុណនឹង​ពីរ​នៅ​ពេលដែលឈ្លោះជាមួយ ស្តេនឡៃយ៍ មិនឈ្នះ ខំជាន់ជើងគេមួយទំហឹង​ឡើងឈឺកែងជើងខ្លួនឯងហើយ ប្រុសម្នាក់នេះនៅតែធ្វើមុខ​ស្មើ​ដូច​សិលា​ចរឹកដដែល វាបានត្រឹមតែធ្វើអោយនាងក្តៅក្រហាយលើសដើម។
ស្តេនឡៃយ៍ ចង់តែសើចនឹងពាក្យសំដីជ្រៅជ្រៈរបស់នាង ប៉ុន្តែ​អ្នក​និយាយបែរជារឹងក្បាលដូចថ្ម និយាយអ្វីក៏មិនស្តាប់ អាត្មានិយម​ហើយក៏​ចចេសរឹងរូសទៀត។
កំលោះអង្គរក្សសែនសង្ហាដើរតាម អាដាលៀ កាន់តែកៀកៗទៅ ព្រោះនាងព្យាយាមដើរគេចពីកន្លែងណាដែលមានប្រុសៗច្រើន ហើយ​ដើរ​ទៅរកកន្លែងដែលមានស្រីៗច្រើន ដែលជាកន្លែងដែលមានក្លឹនចំហាយ​បិសាចកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ    ទើប   ស្តេនឡៃយ៍    មិនអាចបណ្តោយអោយនាង​ដើររហេតរហូតបែបនេះបានទៀតទេ។
«ត្រលប់ទៅរកលោកប៉ារបស់នាងវិញទៅ» ស្តេនឡៃយ៍ ចាប់ដៃតូចទាញ​នាង​ចូលមកក្បែរភ្លាមៗ នៅពេលដែលគេកំណត់មុខសញ្ញាបាន​ហើយ​ថា មនុស្សម្នាក់ណាដែលជាបិសាចបន្លំចូលមកពិធីជប់លៀងនេះ​បាន។ កែវភ្នែកមុតស្រួចសម្លឹងទៅមនុស្សស្រីតែងខ្លួនស៊ិចស៊ីម្នាក់ កំពុងតែ​ឈរគ្រឡែងកែវទៅមក ព្រមទាំងសម្លឹងមើលទៅបុរសម្នាក់ទៀតដោយ​ក្រសែភ្នែកទាក់ទាញ។
«នែ! អ្នកណាអនុញ្ញាតអោយលោកប៉ះខ្ញុំ?» អាដាលៀ ច្រានដៃ​មាំ​ចេញព្យាយាមថយគេច ប៉ុន្តែ ស្តេនឡៃយ៍ ក្រសោបចង្កេះតូចទាញរាង  ស្តើងមកផ្អឹបនឹងរាងកាយ ហើយអូសនាងអោយដើរតាមគេទៅវិញ។
«នែៗ លោកព្រហើនណាស់ លែងខ្ញុំភ្លាម ប្រយ័ត្នខ្ញុំស្រែកណា» អាដាលៀ ដើរសឹងតែក្រឡាច់កជើងទៅហើយ ប៉ុន្តែ ស្តេនឡៃយ៍ នៅតែ​អូស​នាង​ទៅទាំងកម្រោល ទោះបីជាត្រូវនាងក្តិចខ្ញាំទ្រូងមាំយ៉ាងណាក៏          ​ដោយ។
«សាកស្រែកមើលទៅ» ស្តេនឡៃយ៍ មិនព្រឺនឹងពាក្យគំរាមរបស់នាង ព្រមទាំងឆ្លើយឌឺដងថែមទៀត។
«លោ...លោក...គិតថាខ្ញុំមិនហ៊ានមែនទេ?» អាដាលៀ ក្តាប់មាត់​ណែន​សម្លក់ ស្តេនឡៃយ៍ ជាប់នៅពេលដែលប្រុសកំលោះព្រម​បញ្ឈប់​ដំណើរ ប៉ុន្តែមិនព្រមពន្លែងនាងអោយមានសេរីភាពឡើយ បែរជា​នៅ​សម្លឹងនាងយកឈ្នះយកចាញ់ទៅវិញ។
«សាកល៎មើល» ស្តេនឡៃយ៍ និយាយដោយប្រាកដប្រជា ធ្វើ​ដូច​មែនទែនមិនដូចពាក្យគំរាមលេងៗរបស់នាងសោះ ធ្វើអោយអ្នកនាង​តូច​ចិត្តទំនើងដូចនាងក្តៅចិត្តឆេវ មិនព្រមចាញ់ហើយក៏បើកមាត់ស្រែក​ចង់​ផ្ចាញ់ផ្ចាលគេដូចដែលបានគំរាម ប៉ុន្តែនាងភ្លេចពីបទពិសោធន៍លើក​ដំបូងដែលនាងបានប្រឆាំងតជាមួយគេ ហើយលទ្ធផលក៏ត្រូវចាញ់​គេ​ទាំងអាម៉ាស...

Comments

Popular posts from this blog

You're mine, Only mine(Chapter 7)

ករណី Ads Account Facebook របស់អ្នកត្រូវបានគេ Hack និង របៀបដើម្បីទទួលបានលុយដែលត្រូវគេកាត់មកវិញ