សម្រែកបេះដូងអសុរកាយ ភាគ ១(៣)



«ប៉ាហៅឯងមកនេះមានរឿងសំខាន់ចង់ប្រាប់»លោក ប័រវីន និយាយម៉ាត់ៗសង្កេតមើលទឹកមុខ អាដាលៀ ក៏អាចយល់ច្បាស់ហើយថានាងដឹងពីគោលបំណងរបស់គាត់ ប៉ុន្តែលោកនៅតែចង់សាកចិត្តកូនស្រីពៅសំណព្វចិត្តម្នាក់នេះ ចង់ដឹងថានាងនឹងមានប្រតិកម្មបែបណា។
«ខ្ញុំដឹងហើយថាប៉ាចង់និយាយពីអ្វីនោះ ខ្ញុំមិនទទួលយកអង្គរក្សរបស់ប៉ាទេ បញ្ជូនគេទៅវិញទៅ!» អាដាលៀ ធ្វើមុខងរង៉ក់លើកដៃឧប​ទ្រូង​បដិសេធទាំងមិនមើលមុខលោកប៉ារបស់នាងសូម្បីតែមួយវិនាទី។
«កូនគិតថាប៉ានឹងស្តាប់តាមកូនអញ្ចឹងឬលោក ប័រវីន លើកចិញ្ចើមម្ខាងឡើងយ៉ាងរករឿង ចំណែកឯ ស្តេនឡៃយ៍ ដែលអង្គុយក្បែរលោកម្ចាស់នៃភូមិគ្រឹះនេះ បានត្រឹមតែអង្គុយស្ងៀមៗមើលសង្គ្រាមផ្លូវចិត្តរវាងឪពុកកូនទាំងពីរ ក្រសែភ្នែកមុតមាំសម្លឹងមើល អាដាលៀ មិនព្រិច សង្កេតមើលមុខស្អាតផូរផង់ដែលមើលមិនបានច្បាស់កាលពីយប់មិញ នៅពេលដែលឃើញច្បាស់នឹងភ្នែកហើយទើបដឹងថាក្រមុំតូចម្នាក់នេះមានមុខមាត់ស្រស់ស្អាតដូចទេពធីតា។
«ខ្ញុំដឹងថាប៉ាប្រាកដជាមិនព្រមទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏មិនព្រមចុះចាញ់ជាមួយប៉ាដូចគ្នា» អាដាលៀ ធ្វើមុខក្រញូវ ចិញ្ចើមកោងស្តើងជ្រួញចូលគ្នាដោយការមិនពេញចិត្តជាទីបំផុត ដៃតូចទម្លាក់ដាក់លើភ្លៅក្តាប់ខ្ញាំណែនដោយការងរង៉ក់បែបចរិតកូនពៅដែលជាក្មេងធំធាត់ឡើងដោយភាពទំរើសរបស់លោក ប័រវីន ។
«ហេតុអ្វីក៏កូនរឹងរូសម៉្លេះ អាដាលៀ ? កូនភ្លេចមេរៀនដែលបានកើតឡើងមកលើបងស្រីរបស់កូនហើយមែនទេ? »លោក ប័រវីន ដកដង្ហើមធំឈឺក្បាលជាមួយកូនស្រីពៅដែលរឹងទទឹងមិនព្រមស្តាប់ នាងព្យាយាមប្រកែកមកច្រើនលើកច្រើនសារ ហើយក៏ព្យាយាមដេញអង្គរក្សដែលគាត់រកមកការពារអស់ជាច្រើននាក់មកហើយដែរ ប៉ុន្តែលើកនេះលោកជឿជាក់លើ ស្តេនឡៃយ៍ ថានឹងអាចបង្គ្រាបភាពរឹងចចេសរបស់នាងបាន។
«ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចពីបងស្រីម្តងណាឡើយ លោកប៉ាកុំនិយាយដូច្នេះ កូនមិនសប្បាយចិត្តទេ» អាដាលៀ ចាប់ផ្តើម​ខឹងងរង៉ក់នៅពេល​ដែល​លោក ប័រវីន និយាយហាក់ដូចជានាងមិនដែល​ខ្វាយខ្វល់ពី​បង​ស្រី​ជា​ទី​ស្រលាញ់សោះអញ្ចឹង។
«បើមិនភ្លេចល្អហើយនឹងបានចងចាំថាកូន​មិនគួរ​បាត់ខ្លួនទៅ​ដូច​ជា​បងស្រីរបស់កូនទេ   ទើបប៉ា​ត្រៀមអង្គរក្សជំនិតដើម្បីការពារកូន យល់ទេ​
អាដាលៀ?»
     «ខ្ញុំមិនយល់អ្វីទាំងអស់ លោកប៉ាធ្វើបែបនេះហាក់ដូចជាបិទសិទ្ធ​សេរីភាពខ្ញុំពេកហើយ​ ណាមួយខ្ញុំក៏ជាមនុស្សស្រី អោយនៅជិត​មនុស្សប្រុស...ជិតដិតគ្នាតែពីរនាក់ម៉េចនឹងកើត?» អាដាលៀ និយាយ​ផង​លបមើលមុខ ស្តេនឡៃយ៍ ផង ទើបនាងរដាប់រដុបៗព្រោះតែនឹក​ឃើញ​ដល់ហេតុការណ៍កាលពីយប់មិញមិនឈប់ មុខតូចងាកចេញ    ភ្លាមៗ នៅពេលដែលប្រទាក់ក្រសែភ្នែកជាមួយកែវភ្នែកពណ៌ខ្មៅនិលមុត​ស្រួចមួយគូរនោះ។
«តើមានអ្វីសំខាន់ជាងជីវិតរបស់កូនទៅ អាដាលៀ?»លោក ប័រ​វីន ចាប់ផ្តើមអស់ការអត់ធ្មត់ ទឹកសម្លេងដែលនិយាយក៏ប្រែទៅជាធ្ងន់ទៅៗ​ព្រោះតែភាពរឹងរូសរបស់កូនស្រីពៅធ្វើអោយលោកចាប់ផ្តើមមួរម៉ៅ។
«ខ្ញុំមិនខ្វល់ ខ្ញុំមិនចង់បានអង្គរក្សអ្វីទាំងអស់» អាដាលៀ គេចពី​សំណួរចាក់ដោតចិត្តរបស់លោក ប័រវីន ព្រោះមិនល្ងង់ឆ្លើយទៅតាម​អ្វី​ដែលលោកចង់បាននោះទេ វាហាក់ដូចជានាងកំពុងតែយល់ស្រប​ចំពោះ​អ្វីដែលលោកកំពុងចង់បាន។
«អាដាលៀ!!!»លោក ប័រវីន ខាំធ្មេញហៅឈ្មោះកូនស្រីធ្ងន់ៗ​​ព្រម​ទាំងងើបខ្លួន​លើកដៃទះ​សាឡុងជាការព្រមាន។
«...» អាដាលៀ ភ្ញាក់បន្តិចចំពោះអារម្មណ៍ប្រែប្រួលរបស់លោក​ប៉ា​របស់នាង ស្រីក្រមុំលួចលេបទឹកមាត់ទាំងបេះដូងលោតញាប់ ព្រោះ​នាង​ដឹងថាលោកប៉ាកាចខ្លាំងកម្រិតណា ជាពិសេសបើធ្វើអោយគាត់ខឹង​បែប​នេះ។
«ប៉ាមិនខ្វល់ថាកូនគិតយ៉ាងណានោះទេ ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ ប៉ា​ប្រគល់កូនទៅអោយ ស្តេនឡៃយ៍ គ្រប់គ្រងពេញសិទ្ធ គ្មានអ្នក​ណា​មាន​សិទ្ធជំទាស់បានឡើយ»លោក ប័រវីន ប្រកាសក្តែងៗនៅចំពោះមុខគ្រប់គ្នា​មិនថាអ្នកបម្រើឬមេការ ផេលសុន នោះទេ គឺសុទ្ធតែចំហមាត់ស្រឡាំង​កាំងទាំងអស់ ព្រោះតាំងពីដើមមកលោក ប័រវីន មិនដែលតឹងតែង​ជា​មួយ អាដាលៀ ដល់ថ្នាក់​លើកថ្វាយជីវិតកូនស្រីអោយ​មនុស្ស​ប្រុស​ដែល​ជាអ្នកដទៃសុទ្ធសាធមកគ្រប់គ្រងបែបនេះទេ។
«លោ...លោកប៉ា!!!» អាដាលៀ រំអុកខ្លួននឹង​កៅអីដោយការមិនពេញចិត្ត​ព្រោះលោក ប័រវីន ធ្វើបែបនេះហាក់ដូចជាហួសហេតុពេក     ហើយ។
«ប៉ាផ្តល់សិទ្ធអោយគេគ្រប់យ៉ាង ពេលនេះកូនគ្មានសិទ្ធជំទាស់​សំដី​របស់ប៉ា ឬសំដីរបស់ ស្តេនឡៃយ៍ ឡើយ យល់ទេ?»លោក ប័រវីន លែង​ស្តាប់ហេតុផលរបស់ អាដាលៀ អ្វីទាំងអស់ ព្រោះវាល្មមដល់ពេល​ដែល​នាងត្រូវលើកពត់លត់ដំម្តងហើយ។
«លោកប៉ាជ្រុលពេកហើយ!!! ហេតុអ្វីក៏អោយមនុស្សប្រុស​គ្មាន​ប្រវត្តិ​ហើយក៏ជាអ្នកដទៃដូចជាគេមកគ្រប់គ្រងជីវិតខ្ញុំ? ខ្ញុំមិនព្រម!!!» អាដាលៀ ងើបឈរឡើងចង្អុលមុខ ស្តេនឡៃយ៍ ចំៗព្រមទាំងដៀល​ថ្មេះគេ ធ្វើអោយចិញ្ចើមក្រាស់ជ្រួញចូលគ្នាបន្តិច ព្រមទាំងងើបមុខឡើង​សម្លឹង​ស្រីក្រមុំមិនដាក់។
«កូនមិនព្រមគឺជារឿងរបស់កូន ប៉ាបានសម្រេចចិត្តរួចរាល់អស់​ហើយ គ្មានការផ្លាស់ប្តូរជាដាច់ខាត»លោក ប័រវីន ងើបឈរឡើង​សម្លឹង​ត
ទល់ជាមួយកូនស្រីដោយមិនព្រមចុះចាញ់។
«នេះលោកប៉ា!!!» អាដាលៀ ដកដង្ហើមផឺតផតៗទាំងក្តីក្តៅក្រហាយពេលទ្រូង ប៉ុន្តែនាងគ្មានសិទ្ធអំណាចអ្វីទៅលើលោកប៉ារបស់នាងបាន ទើបរាងស្តើង បង្វែរមករកប្រុសកំលោះដែលអង្គុយស្ងៀមទ្រឹង​ដូចជា​រូប​ចម្លាក់នៅក្បែរៗនេះ ដែលអង្គុយមើលនាងមិនព្រិចព្រមទាំង​មិនមាត់​មិនករធ្វើដូចជាមនុស្សគ្មានវិញ្ញាណ។
«នែលោក!!! ចេញពីផ្ទះខ្ញុំទៅ ទីនេះមិនស្វាគមន៍លោកទេ» អាដាលៀ ច្រត់ចង្កេះចង្អុលមុខ ស្តេនឡៃយ៍ ដែលអង្គុយស្ងៀមងើយមុខ​មើល​ក្រមុំតូចដែលកំពុងតែឈរនៅចំពោះមុខដោយការថ្លឹងថ្លែង។
«...» គ្មានពាក្យសំដីណាបង្ហើរចេញពីបបូរមាត់ក្រាស់សូម្បីតែបន្តិច ស្តេនឡៃយ៍ នៅស្ងៀមមិនព្រមចេញទៅតាមអ្វីដែលនាងបានបញ្ជា ផ្ទុយទៅវិញ​គេថែមទាំង​នៅអង្គុយចាក់រឹសនៅទីនោះ ធ្វើដូចជាសម្លេងនាងជាសម្លេងចាបស​ម្លេង​ព្រាបដែលគេមិនខ្ចីយកត្រចៀក​ស្តាប់។
«នែ!!! លោកថ្លង់ទេឬ? »ក្រមុំតូចចាប់ផ្តើមមានភាពអាម៉ាសនៅពេល​ដែលដៃគូរសន្ទនាមិនព្រមនិយាយជាមួយ។
«...» ស្តេនឡៃយ៍ នៅតែរក្សាភាពស្ងៀមស្ងាត់ដូចដើម ច្រត់ចង្កាសម្លឹងមុខតូច បញ្ឆេះនាងអោយកាន់តែខឹងលើសដើម ចំណែកឯលោក ប័រវីន ក៏លួចញញឹមដែល ស្តេនឡៃយ៍ អាច​ធ្វើអោយកូនស្រីរបស់លោកឆេះដុំបាន​ដោយគ្រាន់តែជួបគ្នាលើកដំបូង។
«មនុស្សគរ!!! ខ្ញុំមិនចង់បានអង្គរក្សជាមនុស្សគរដូចលោកទេ ចេញ​ទៅៗ» អាដាលៀ ឈោងទៅកញ្ឆក់ដៃគេព្យាយាមអូសរាងក្រាស់មាឌ​ធំ​ជាងនាងពីរដង អោយងើបចេញពីសាឡុងប៉ុន្តែ​ទោះបីជានាង​ព្យាយាម​យ៉ាងណាក៏អូសគេមិនទៅ។
«អ៊ឹបៗ! នែ! ងើបចេញភ្លាម» អាដាលៀ ចាប់ផ្តើមមុខក្រហម​ ជើង  តូចៗធទាក់ទៅមកមើលមួយភ្លែតគួរអោយស្រលាញ់ដូចកូនក្មេង ប៉ុន្តែ    ​ឆ្នាស់ដូចជាឆ្មា។
វឹប!!!
ស្តេនឡៃយ៍ ទាញរាងស្តើងដែលប្រឹងអូសគេចេញអោយ​ចូល​មក​រក​ខ្លួនយ៉ាង​ងាយស្រួល ព្រមទាំងចាប់ចង្កេះតូចជាប់ ទាញមកអង្គុយ​លើ​ភ្លៅ​ធ្វើព្រងើយ។
«អាយ៎ៗ លោកធ្វើស្អីហ្នឹង? លែងខ្ញុំ!!!» អាដាលៀ បើកភ្នែកធំៗ​ងាក​មកសម្លក់ ស្តេនឡៃយ៍ ថ្មែរ ព្រមទាំងក្តិចខ្ញាំ​ដៃមាំដែល​ដាក់នៅលើ​ចង្កេះ​របស់នាង រួចក៏ងាកទៅទូរពិតលោក ប័រវីន ដែលមើលមកដោយការ​អស់​សំណើចលាយឡំនឹងភ្ញាក់ផ្អើល។
«លោកប៉ាឃើញទេ មិនទាន់ទាំងស្អីផង គេលូកលាន់កូនដល់​ថ្នាក់​នេះទៅហើយ» អាដាលៀ រុញទ្រូងមាំហើយក៏ក្រោកព្រូសពីលើ​ភ្លៅ​មាំ​ព្រម​ទាំងសម្លក់ ស្តេនឡៃយ៍ថ្មែរដោយការគុំគួន  ភាពអាម៉ាសក៏កាន់​តែ បន្ថែមឡើងលើសកាលពីយប់មិញ។
«ល្អតើនឹងបានរាងចាលហើយឈប់រឹងរូសទៀត»លោក ប័រវីន លើក​ស្មាហើយក៏ដើរកាត់កូនស្រីមករក​ ស្តេនឡៃយ៍ ។
«លោកប៉ា!!!» អាដាលៀ តន្ត្រំជើងដោយការមិនសុខចិត្ត។
«ផ្ញើកូនស្រីកំហូចម្នាក់នេះផង ស្តេនឡៃយ៍ » ស្តេនឡៃយ៍ ងើបឈរ​ឡើងគោរពលោកយ៉ាងគួរសម ព្រមទាំងទទួលការ​ទះស្មាតិចៗ​ផ្តល់​ជា​កម្លាំងចិត្តដល់ ស្តេនឡៃយ៍ មិនប្រកាន់ទោសអូសដំណើរ​ពី​ហេតុការណ៍អម្បាញ់មិញដែលគេបានប៉ះពាល់កូនស្រីពៅសំណព្វចិត្ត។
«បាទ! ខ្ញុំនឹងព្យាយាម»សម្លេងគ្រលរទាបដែលទើបតែលឺ​ជាលើកដំបូងពិតជាពិរោះពិតមែន​នៅក្នុងចិត្ត អាដាលៀ ប៉ុន្តែស្រីក្រមុំព្យាយាមគ្រលាស់គំនិតមួយ​នេះចេញ រឿងអីទៅសរសើរប្រុសម្នាក់នោះដែរ? នាងគួរតែស្អប់គេដែលចូលមក​ជ្រៀត​ជ្រែកជីវិតរបស់នាង។
«មិនបានទេ! កូនមិនព្រម» អាដាលៀ ជ្រែកចូលមកឈរនៅចំកណ្តាលលោក ប័រវីន និង ស្តេនឡៃយ៍ ព្រមទាំងសម្លក់មុខអ្នកទាំងពីរ​ម្នាក់ម្តង។
«អាដាលៀ ស្ងាត់ទៅ! ត្រូវមានសុជីវធម៌នៅពេលដែលគេកំពុង​តែ​និយាយគ្នា កូនមិនត្រូវចូលមកជ្រៀតជ្រែកបែបច្រងេងច្រងាងបែបនេះទេ» លោកប័រវីន បញ្ចេញសម្លេងកាចដាក់នាងទើប អាដាលៀ រាងស្ងាត់បន្តិច ព្រមទាំងទម្លាក់ទឹកមុខដោយការអាក់អន់ស្រពោនចិត្ត ព្រោះ​លោក​ប៉ា​ជាទីស្រលាញ់មិនព្រមស្តាប់សម្តីហើយថែមទាំង​កាន់​ជើង​អ្នកដទៃទៀតផង។
«កូន...» អាដាលៀ ចាប់ផ្តើមពេបមាត់ដូចជាចង់យំបន្តិចអីបន្តិច​។
«ហាមយំណា អាដាលៀ នេះកូនធំពេញក្រមុំហើយ មិនមែន​ក្មេង​ទៀតទេ»លោក ប័រវីន មើលទៅកែវភ្នែករលីងរលោងរបស់កូន​ស្រី ហើយ​ក៏ពន្យុះនាងបន្ថែម លទ្ធផលគឺធ្វើអោយ អាដាលៀ ទ្រហោរយំបាន​យ៉ាង​សម​ចិត្ត។
«ខ្ញុំស្អប់លោកប៉ា ហ៊ឺៗ» អាដាលៀ រត់ចេញទៅទាំងទឹកភ្នែក​សំដៅ​ទៅបន្ទប់របស់នាងដែលស្ថិតនៅជាន់ទីមួយ ទុកអោយបុរសទាំង​ពីរ​ដែល​ឈរមើលនាងពីក្រោយ បានត្រឹមតែគ្រវីក្បាលហួសចិត្ត។
«នាងរឹងរូសបន្តិចហើយ ឆ្នាស់បន្តិចហើយ ប៉ុន្តែនាងគួរអោយ​ស្រលាញ់តាមបែបផែនរបស់នាង»លោក ប័រវីន សម្លឹងទៅខ្នងតូចដែល​ឡើង​ទៅបាត់ព្រមទាំងពោលពាក្យសំដីទន់ភ្លន់ដែល អាដាលៀ មិន​អាច​ស្តាប់លឺ ព្រមទាំងស្នាមញញឹមកក់ក្តៅព្រួយបារម្ភបែបជាឳពុកដែល​ស្រលាញ់កូនស្រីដូចកែវភ្នែក ទោះបីជាបង្ខំចិត្ត អាដាលៀ អោយព្រមទទួល​អ្វី​ដែលស្រីក្រមុំមិនចង់បានក៏ដោយ ប៉ុន្តែអ្វីៗលោកធ្វើគឺដើម្បីសុវត្ថិភាពរបស់​នាងទាំងអស់ ថ្ងៃណាមួយនាងនឹងយល់ពីទឹកចិត្តរបស់ឳពុកម្នាក់នេះ​ជាមិនខានទេ ថាលោកស្រលាញ់នឹងព្រួយបារម្ភពីនាងកម្រិតណា។
ស្តេនឡៃយ៍ មិននិយាយអ្វីបានត្រឹមតែងក់ក្បាល ព្រោះគេ​មើល​ដឹង​ថា អាដាលៀ ជាក្មេងស្រីដែលត្រូវទម្រើសមកតាំងតែពីតូច ព្រោះនាង​ត្រូវ​ចិញ្ចើមបីបាច់ក្នុងសង្គមអ្នកមាន កើតមកភ្លាមក៏មានអ្វីៗទាំងអស់។
«ខ្ញុំត្រូវទៅធ្វើការសិនហើយណា បើមានការអ្វីសំខាន់អាច​សួរ ផេលសុន បាន»លោក ប័រវីន ញញឹមដាក់ ស្តេនឡៃយ៍ បែបជាមិត្តព្រោះ​លោក​មានអារម្មណ៍ថាចូលចិត្ត និងមាននិស្ស័យជាមួយកំលោះម្នាក់នេះ​ខ្លាំង​ណាស់។
«បាទ! ខ្ញុំដឹងហើយ» ស្តេនឡៃយ៍ ឆ្លើយខ្លីៗព្រមទាំងឱនក្បាលគោរពលោកជាលើកចុងក្រោយ មុននឹងលោក ប័រវីន ដើរចេញទៅបាត់ ទុកអោយគេនៅឈរធ្មឹងម្នាក់ឯង បន្ទាប់មកក៏ដកដង្ហើមធំគិតដល់​មនុស្ស​តូចល្អឹតដែលយំដូចកូនក្មេងមុននេះហើយក៏ឈឺក្បាល មិនដឹងថាអាច​បង្ក្រាបនាងបានដែរឬអត់...? បើឆ្នាស់ម្លឹងៗ។
-----------------
ដោយ៖ ថេដូរ៉ា

Comments

Popular posts from this blog

You're mine, Only mine(Chapter 7)

ករណី Ads Account Facebook របស់អ្នកត្រូវបានគេ Hack និង របៀបដើម្បីទទួលបានលុយដែលត្រូវគេកាត់មកវិញ