សម្រែកបេះដូងអសុរកាយ ភាគ២(២)


អាដាលៀ សម្រេចចិត្តថាធ្វើបាតុកម្មអោយដល់ទីបញ្ចប់ ដោយបិទទ្វារចាក់សោរ ព្រមទាំងអូសកៅអីតុមកបិទបាំងជាប់មិនព្រមចេញទៅណា ទោះបីជាអ្នកបម្រើព្យាយាមគោះទ្វារស្រែកហៅយ៉ាងណាក៏ដោយ។
«អ្នកនាងៗ សុំអង្វរបើកទ្វារទៅចាស បើមិនដូច្នោះទេខ្ញុំនឹង​ប្រាប់​លោក ស្តេនឡៃយ៍ ជាមិនខានទេ»អ្នកបម្រើដែលគោះទ្វារជិតកន្លះ​ម៉ោង​នៅតែមិនព្រមទៅណា ចំណែកឯអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ក៏ដាក់កាស​ស្តាប់​បទ​ចម្រៀងលឺៗ ធ្វើជាមិនដឹងមិនលឺអ្វីទាំងអស់។
«អ្នកនាង ខ្ញុំនឹងទៅប្រាប់លោក ស្តេនឡៃយ៍ ហើយចាស៎ ព្រោះ​នេះជា​បញ្ជារបស់លោកប្រុសធំ អោយខ្ញុំសុំទោសផង»អ្នកបម្រើដដែល​និយាយ​ជាលើកចុងក្រោយ មុននឹងសម្លេងដែលស្រែកហៅក្តែងៗ​ក៏លែង​បន្លឺឡើងតទៅទៀត។
អាដាលៀ ដកកាសចេញព្យាយាមផ្ទៀងត្រចៀកស្តាប់ថា​តើ​អ្នក​បម្រើ​ម្នាក់នោះ បានដើរចេញទៅបាត់ហើយឬនៅ ព្រោះសម្លេង​ដែល​ប្រកូក​ប្រកាសហៅអម្បាញ់មិញស្ងាត់បាត់ឈឹង ទើប អាដាលៀ ដើរ​មក​ឈរនៅជិតមាត់ទ្វារ ព្យាយាម​ផ្ទៀងត្រចៀកស្តាប់អោយបាន​ប្រាកដ​ក្នុងចិត្ត ថានាងបានទៅបាត់ដូចដែលគិតពិតមែនឬអត់។
«ហ៊ឹសៗ យ៉េស!» អាដាលៀ លើកដៃឡើងញញឹមពព្រាយ​បែប​ជា​អ្នក​ឈ្នះ មុននឹង​បង្វែរខ្លួនបម្រុងនឹងដើរទៅរកគ្រែដូចដើម ប៉ុន្តែ...
«ហ៊ើយ!!!»នាងភ្ញាក់ព្រើតនៅពេលដែលងាកខ្វាប់ ក៏ឃើញ​រាង​ខ្ពស់​របស់ ស្តេនឡៃយ៍ កំពុងតែឈរនៅចំពោះមុខ។
«លោ...លោកចូលមកដោយរបៀបណា?» អាដាលៀ ភ័យស្លន់​ស្លោ​ចាប់ផ្តើមលើកដៃខ្ទប់ទ្រូង ឈានជើងថយក្រោយប៉ុន្តែ ស្តេនឡៃយ៍ ក៏​ឈាន​ចូលមករកយ៉ាងសន្សឹមៗ ទាល់តែខ្នងតូចផ្អឹបទៅនឹងតុដែលអូស​យកមកបិទទ្វារនោះ។
«បង្អួច» ស្តេនឡៃយ៍ ឆ្លើយខ្លីៗព្រមទាំងដាក់ដៃ​​ទាំងពីរ​ច្រត់នឹងតុ ឃាំងនាងជាប់នៅក្នុងរង្វង់ដៃ។
«ឆាប់ចេញទៅវិញភ្លាមណា លោក...លោកចង់ធ្វើស្អី?» អាដាលៀ លេប​ទឹកមាត់មួយក្អឿកធំ ក្រឡេកក្រសែភ្នែកមើលទៅដៃរបស់គេ​ដែល​ដាក់នៅសងខាងខ្លួន បន្ទាប់មកសម្លេងរបស់លោកប៉ា​របស់នាង​ក៏​បន្លឺ​ឡើងនៅក្នុងខួរក្បាល...
«បើកូនមិនព្រមល្អតើ...ប៉ានឹងបានអោយ ស្តេនឡៃយ៍ មកស្លៀក​​ពាក់អោយកូនដោយផ្ទាល់ល្អទេ?»
«មិន...មិនអាចទេដឹង» អាដាលៀ ឧទានតិចៗ​ចាប់ផ្តើមភ័យ ព្រោះ​ដឹងថាប្រុសម្នាក់នេះប្រាកដជាហ៊ានធ្វើគ្រប់យ៉ាងទៅតាមបញ្ជា...
«ខ្ញុំយករ៉ូបមកអោយនាងផ្លាស់» ស្តេនឡៃយ៍ ឃើញ​ស្រី​តូច​ញ័រខ្លួនភ័យដូចកូនឆ្មាក៏សម្រេចចិត្តថាដោះលែងនាងអោយមានសេរីភាព​សិន ប៉ុន្តែបើនាងមិនស្តាប់បង្គាប់ ចាំលេងធម៌ក្តៅនៅពេលក្រោយ។
«ខ្ញុំ...ខ្ញុំបានប្រាប់ហើយតើថាខ្ញុំមិនទៅទេ» អាដាលៀ ព្យាយាម​ប្រកែកទាំងដែលសម្លេងដែលចេញមកញ័រព្រោះភ័យ ដែលតាំងពីដើម​មក ​នាងមិនដែលអោយបុរសណាចូលមកក្នុងបន្ទប់នាងតែពីរនាក់បែបនេះទេ គឺមានតែ ស្តេនឡៃយ៍ ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលព្រហើនហ៊ាន​ចូលមក​ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីនាង។
«ហ៊ឹម! និយាយបែបនេះ បែបចង់អោយខ្ញុំផ្លាស់ខោអាវអោយ​ដោយ​ផ្ទាល់ហើយ» ស្តេនឡៃយ៍ លើករ៉ូប​ស្រមោល.សពណ៌ខ្មៅទម្លាក់ស្មា​ឡើង​បង្ហាញនាង ព្រមទាំងលើកចិញ្ចើមឡើងបែបមុខងាប់យ៉ាងរករឿង។
«ឆ្កួត!!! អ្នកណាចង់អោយលោកផ្លាស់ខោអាវអោយ? ឆាប់ចេញ​ពី​បន្ទប់របស់ខ្ញុំភ្លាម» អាដាលៀ កាន់តែភ័យលើសដើមងាកឆ្វេងងាកស្តាំ​លើកថូផ្កាឡើងគំរាមប្រុសកំលោះបើសិនជាគេហ៊ានចូលមក នាង​នឹង​គប់ក្បាលគេមួយថូផ្កានេះជាមិនខានទេ។
«នាងគិតថាថូផ្កាតូចមួយហ្នឹង ខ្ញុំខ្លាច?» ស្តេនឡៃយ៍ ដើរ​ចូល​មក​រកនាងយ៉ាងមិនខ្លាចញញើត ទើប អាដាលៀ កាន់តែភ័យ​ឆ្លេឆ្លាគិត​ថា​គួរ​តែគប់គេមែនទែន ឬគ្រាន់តែជ្រលរលេង។
«កុំចូលមកអោយសោះណា បើលោកចូលមក ខ្ញុំនឹងគប់​មែន​ទែន​ហើយ មិនលេងសើចទេ» អាដាលៀ លើក​ឡើង​លើអាកាស​​ធ្វើ​ជា​ចង់គប់​ដាក់គេ ប៉ុន្តែចិត្តពិតនាងមិនហ៊ានទេ ព្រោះនាងខ្លាចឈាម នាង​មិន​ចង់​ឃើញ​ឈាម​ហូរស្រស់ៗនៅចំពោះមុខនោះទេ។
«គប់មកអញ្ចឹង» ស្តេនឡៃយ៍ កាន់តែពន្យុះនាងដោយការ​ដើរ​ចូល​កាន់តែកៀកទៅៗ ទើប អាដាលៀ កាន់តែឆ្លេឆ្លាមិនដឹងថាគួរ​តែធ្វើ​យ៉ាង​ម៉េចបន្ត បើនាងមិនព្រមគប់វាហាក់ដូចជាអន់ពេកទើបដៃតូចលើក​យារ​ឡើងប្រុងនឹងគប់តាមសំណូមពររបស់ ស្តេនឡៃយ៍​​ ។
«លោកចង់បានបែបនេះដោយខ្លួនឯងទេណា អ៊ឹប!» អាដាលៀ បិទ​ភ្នែកគប់ថូផ្កានៅក្នុងដៃទៅមួយទំហឹងមិនសំចៃដៃ បន្ទាប់មកក៏យកដៃបិទភ្នែក​ទាំង​សងខាងជិតយ៉ាងញញើតញញើម។
ផូស!
សម្លេងបែកខ្ជាយបន្លឺខ្ទរខ្ទាពេញបន្ទប់ដែលស្ងាត់ជ្រងំ ធ្វើអោយ​ អាដាលៀ កាន់តែភ័យបុកពោះ ព្រោះនាងគប់ដោយមិនដឹងទិសដៅ មិន​ដឹង​ថាត្រូវប្រុសកំលោះ ឬមួយក៏ធ្លាក់នៅលើឥដ្ឋនោះទេ។
ប៉ុន្មានវិនាទីក្រោយមកនៅពេលដែលបរិយាកាសស្ងាត់ជ្រងំ មិន​មានលឺសម្លេងអ្វីបន្តិចសោះពីប្រុសកំលោះ សូម្បីតែសម្លេងស្រែក ទើប អាដាលៀ សម្រេចចិត្តដកដៃដែលបិទបាំងភ្នែកចេញ ហើយបើកភ្នែក​សន្សឹមៗមើលទៅ ស្តេនឡៃយ៍ ហើយក៏ឃើញ​ប្រុសកំលោះហូរឈាម​ជោគថ្ងាសព្រមទាំងហូរចុះមកតាមច្រមុះគួរអោយខ្លាច។
«ឈា...ឈាម អា៎ៗ» អាដាលៀ ចាប់ផ្តើមឆ្លេឆ្លាៗនៅមិនស្ងៀម។
«សមចិត្តនាងហើយមែនទេ? ឥឡូវដល់ពេលខ្ញុំម្តង» ស្តេនឡៃយ៍ យក​ដៃម្ខាងជូតឈាមចេញ ចំណែកឯដែម្ខាងទៀតកាន់រ៉ូបពណ៌ខ្មៅ​ដែល​តម្រូវយកមកអោយ អាដាលៀ ស្លៀកនោះ ប៉ុន្តែម្ចាស់ខ្លួន​បែរជា​ងរង៉ក់ដូចក្មេងមិនព្រមស្លៀក ទើបប្រុសកំលោះត្រូវលំបាក​អោយនាង​គប់ក្បាលហូរឈាមលេងបែបនេះទៅ។
«កុំចូលមកជិតខ្ញុំអោយសោះណា ហ៊ឺៗ ខ្ញុំខ្លាចឈាម» អាដាលៀ ចាប់ផ្តើមស្រវាំងៗភ្នែក ព្រោះនាងពិតជាខ្លាចឈាមពិតមែន អោយ​តែ​ឃើញឈាមពេលណាដឹងតែស្រវាំងភ្នែកចង់តែខ្យល់គ។
«មកផ្លាស់រ៉ូប ធ្វើសក់ បន្តិចទៀតលោកម្ចាស់នឹងមកទទួល» ស្តេនឡៃយ៍ មិនខ្វល់ពីពាក្យអង្វរកររបស់ អាដាលៀ គេដើរទាំងមុខសុទ្ធតែឈាមកាត់តាមអំបែងថូមករកនាងដូចខ្មោចឆៅ ធ្វើអោយ អាដាលៀ ស្រែកចេចចាចៗតែម្នាក់ឯង ព្រោះតែខ្លាចជាមួយសភាពរបស់ ស្តេនឡៃយ៍ ប៉ុន្តែម្ចាស់ខ្លួនធ្វើមិនដឹងមិនលឺ ដឹងត្រឹមតែថាគេកំពុងតែធ្វើ​ទៅ​តាម​អ្វីដែលលោក ប័រវីន បានបញ្ជាតែប៉ុណ្ណោះ។
«ខ្ញុំមិនទៅទេៗ អា៎ៗ ចេញទៅ»សម្លេងស្រែកចេចចាចរបស់នាង​បន្លឺ​
លឺចេញទៅខាងក្រៅ ប៉ុន្តែមិនមានអ្នកណាហ៊ានចូលមកជួយទេ ព្រោះ​គេ​ដឹងច្បាស់ណាស់ថា នៅខាងក្នុងកំពុងតែមានរឿងអ្វីកើតឡើង។
«បើនាងមិនព្រមផ្លាស់ដោយខ្លួនឯងទេ ខ្ញុំនឹងផ្លាស់អោយ» ស្តេនឡៃយ៍ ទាញដៃតូចខ្វាប់អូសស្រីក្រមុំចូលមកជិត ព្រមទាំងស្រាក់​ចង្កេះ​នាងជាប់ ទាញផ្អឹបជាប់នឹងទ្រូង ធ្វើអោយអ្នកដែលភ័យ​បេះដូងលោត​ញាប់​ទន់ខ្លួនល្អូកដូចជេលលី។
«អា៎ៗ កុំប៉ះខ្ញុំ ខ្ពើមណាស់» អាដាលៀ បើកភ្នែកធំៗប៉ុនពងមាន់ លើកដៃមើលទៅលើស្នាមបាតដៃពណ៌ក្រហម ដែលផ្តឹតជាប់នៅលើ​.កដៃ​ហើយក៏មានអារម្មណ៍ថាចង់ខ្យល់គមែនទែនហើយ។
វឺត!!!
សម្លេងរ៉ូតខ្សែរ៉ូតបន្លឺឡើងតិចៗនៅក្នុងត្រចៀករបស់ អាដាលៀ ប៉ុន្តែ​ស្រីក្រមុំមិនបានចាប់អារម្មណ៍ ព្រោះខួរក្បាលនៅពេលនេះកំពុងតែ​វិលខ្ញាល់ដូចជាផែនដីកំពុងតែក្រឡាប់ចាក់។
«សុំអភ័យទោសផង» ស្តេនឡៃយ៍ ទាញរ៉ូបរបស់នាងចេញពីលើខ្លួន​ប្រាណតូច ដែលកំពុងតែសឺៗជិតសន្លប់យកមកជូតឈាមនៅលើក្បាលនិងដៃចេញហើយក៏បោះទៅម្ខាង មុននឹងលើកបីដងខ្លួន.សខ្ចី​របស់ អាដាលៀ យកទៅដាក់នៅលើគ្រែដោយម្ចាស់ខ្លួនចាប់ផ្តើមដឹងសតិ​មក​វិញ។

Comments

Popular posts from this blog

You're mine, Only mine(Chapter 7)

ករណី Ads Account Facebook របស់អ្នកត្រូវបានគេ Hack និង របៀបដើម្បីទទួលបានលុយដែលត្រូវគេកាត់មកវិញ